Program szkolenia – praca na wysokości bez obciążenia systemu asekuracyjnego dla nadzorującego pracę

1. Elementy sprawowania nadzoru nad warunkami prac na wysokości wynikające z przepisów prawa:

• • prace na wysokości wynikające z przepisów;  
  • prace na wysokości jako prace szczególnie niebezpieczne;  
  • zasady dotyczące organizacji prac szczególnie niebezpiecznych;
  • środki zabezpieczające adekwatne do rodzajów wykonywanych prac;
  • instruktaż pracowników w tym imienny podział pracy, kolejność wykonywanych zadań, wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach; zakres obowiązków i odpowiedzialności wynikających z podziału nadzorujący / pracownik.

2. Procedury do konkretnych sytuacji wynikających ze środowiska pracy:

• • wdrażanie procedur i dobieranie rodzaju ŚOI BO w optymalny sposób  zabezpieczających rozpoznane  środowisko pracy;
  • przydzielanie ŚOI BO do konkretnych sytuacji wynikających z danego środowiska pracy.

1. Zagrożenia związane z organizacją i wykonywaniem prac na wysokości z wykorzystaniem ŚOI BO:

• • zagrożenia występujące podczas prac na wysokości wynikające z:

a) rodzaju zadania do wykonania,

b) środowiska pracy, w którym ta praca ma być wykonana,

c) możliwych do zastosowania w danej sytuacji środków ochrony indywidualnej:

• • skala “współczynnika odpadnięcia” i ocena ryzyka wypadku na podstawie możliwego do wystąpienia współczynnika odpadnięcia w konkretnym środowisku pracy;
  • granice dopuszczalności ryzyka w przykładach wykonywanych prac w konkretnym środowisku pracy).

2. Analiza zidentyfikowanych zagrożeń:

• • analiza zagrożeń na wybranych przykładach.

1. Rozwiązania organizacyjno-techniczne w odpowiedzi na rozpoznane zagrożenia związane z organizacją i wykonywaniem prac na wysokości z wykorzystaniem ŚOI BO:

• • punkty kotwiące i rodzaje systemów asekuracyjnych;
  • określanie zasobów wymaganych do wykonania zadania;
  • imienny podział pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych;
  • nieprawidłowości wynikające z przeglądów codziennych oraz występujących w trakcie wykonywania prac.

2. Komunikacja obowiązującą w grupie podległych pracowników:

• • system komunikatów i zasady komunikacji w zespole;
  • komunikacja w oparciu o środki komunikacyjne i organizacyjne.

1. Środki ochrony indywidualnej bez obciążenia (ŚOI BO) do stosowania osobistego i wspólnego:

• • podstawowe, osobiste i wspólne  środki ochrony  indywidualnej bez obciążenia;
  • przeznaczenie i weryfikacja przydatności elementów wyposażenia do planowanych zadań  i ocena ich bieżącego stanu;
  • systemy asekuracyjne do konkretnego rodzaju zadania.

2. Osobisty i wspólny zestaw ŚOI BO:

• • praktyczne zastosowanie hełmu, szelek bezpieczeństwa, absorbera energii oraz elementów łączących, zgodnie z zasadami pracy na wysokości oraz zapisami instrukcji obsługi wydanej przez producenta ŚOI;
  • tymczasowe systemy asekuracyjne poziome, pionowe, napięte i nie napięte;
  • urządzenia samohamowne;
  • miejsca dopięcia absorbera;
  • wybór zatrzaśników w zależności od sytuacji;

1. Charakterystyka prawidłowo zawiązanych węzłów ze względu na sposób ich stosowania:

• • węzły: kluczka ósemkowa, ósemka, zderzakowy, podwójny zderzakowy. półwyblinka, wyblinka, motyl alpejski, uszy zająca- przeznaczenie i zastosowanie;
  • ograniczenia i zalety stosowania węzłów.

2. Zastosowanie węzłów w systemach asekuracji podczas prowadzenia prac z zastosowaniem ŚOI BO.

1. Schematy budowy stanowisk oraz zasady postępowania podczas podchodzenia, schodzenia i transferów pomiędzy różnymi elementami systemów służących bezpiecznemu dotarciu na miejsce prowadzonych prac:

• • punkty kotwiące:

a) stałe punkty kotwiące /atestowane,

b) tymczasowe punkty kotwiące atestowane,

c) tymczasowe punkty kotwiące o dużej wytrzymałości (belki stalowe, betonowe, drewniane, których obydwa końce trwale połączone są z innymi elementami tworzącymi konstrukcje budynku),

d) tymczasowe punkty kotwiące o wytrzymałości nieokreślonej (przydatność takich punktów kotwiących powinna zostać potwierdzona przez osobę posiadająca wiedzę w dziedzinie wytrzymałości konstrukcji);

• • systemy asekuracyjne oparte o punkty kotwiące;
  • przyrządy samozaciskowe autoasekuracyjne stosowane do prowadnic tymczasowych giętkich od pozostałych;
  • zasady i różnice w sposobie wykonywania pracy w zależności od właściwości stosowanej prowadnicy poziomej tymczasowej i ilości osób na niej pracujących;
  • budowa systemu prowadnic poziomych giętkich tymczasowych nienapiętych i napiętych;
  • zestaw amortyzująco-łączący w układzie “V” do transferów pomiędzy sąsiadującymi odcinkami prowadnicy;
  • techniki stabilizacji w pozycji roboczej służącą bezpiecznemu montażowi różnego rodzaju systemów prowadnic;
  • systemy bezpieczeństwa  służące do wchodzenia i schodzenia po konstrukcjach kratowych lub drabinach.

2. Techniki poruszania się na powierzchniach płaskich i stromych, praca z wykorzystaniem urządzeń samohamownych:

• • liny kotwiące, punkty kotwiące lub formy rozbudowane składającea się z kilku punktów;
  • zasada działania urządzenia samohamownego;
  • dobór najwłaściwszego systemu asekuracji do danej sytuacji;
  • praca przy krawędzi;
  • skracanie linki, praca w układzie “V”;
  • sposoby wykorzystania tymczasowych prowadnic napiętych i nie napiętych;
  • przeciwdziałanie zagrożeniom wynikającym z obiektywnych czynników np. mokra lub śliska powierzchnia prac, które wymagają stosowania dodatkowych form zabezpieczeń).

3. Prace zespołu, który wykorzystuje ŚOI BO:

• • procedury do konkretnie zastosowanych systemów asekuracyjnych (np. poruszanie się po pionowych odcinkach, zachowania dystansu gwarantującego bezpieczeństwo innym osobom w przypadku zadziałania systemu powstrzymującego przed upadkiem);
  • granice obszarów prac dla poszczególnych osób;
  • konsekwencje stosowania niebezpiecznych metod pracy (np. cięcie, otwarty ogień, niestabilność narzędzi i przedmiotów;
  • przeciwdziałanie nieprawidłowościom i uszkodzeniom systemu, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo osób pracujących w zespole.

1. Akcja ratownicza do momentu przybycia służb ratowniczych:

• • wstępna ocena miejsca wypadku w celu wdrożenia procedury pomocy i ewakuacji;
  • ocena stanu poszkodowanego;  
  • ocena możliwości samodzielnej ewakuacji poszkodowanego ze strefy upadku.

2. Akcja ewakuacyjna poszkodowanego:

• • stanowisko do prowadzenia akcji ratowniczej;
  • akcja ratownicza –  ewakuacja poszkodowanego do strefy bezpiecznej dla wszystkich osób biorących udział w akcji).