Kwalifikacje są odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie w zakresie podnoszenia kwalifikacji wśród fachowców wykonujących prace w różnych gałęziach przemysłu, budownictwie oraz usługach do prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej. Rynek pracy w Polsce podlega zmianom polegającym również na dbałości o bezpieczeństwo pracy. Wielu pracom wykonywanym w przemyśle, budownictwie i usługach towarzyszy konieczność stosowania środków ochrony indywidualnej. Na przykład są to prace ciesielskie i zbrojarskie podczas wznoszenia budynków, prace polegające na dozorowaniu urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych oraz infrastruktury technicznej w przemyśle, usługi polegające na odśnieżaniu dachów, monterskie, etc. 

Kwalifikacja odpowiada na rozliczne potrzeby rynku pracy ponieważ rynek w skali regionów i kraju dąży już nie tylko do optymalizacji wykonywanych zadań i usług, ale znaczenia nabiera również bezpieczeństwo wykonywania prac. Obecnie trend ten zmienia się w kierunku wysokich wymagań dla bezpieczeństwa podczas wykonywanych prac na wysokości jednak pracodawcy, pracownicy oraz usługodawcy nie mają dostatecznej wiedzy i umiejętności aby tym wymaganiom sprostać. Jeżeli chodzi o rynek europejski, to w wielu krajach Europy od wielu lat wymagania bezpieczeństwa pracy stawiane są na pierwszym miejscu przed wydajnością i kosztami wykonywanych robót i świadczonych usług.

Funkcjonowanie kwalifikacji ułatwi rekrutację na stanowiska pracy w budownictwie, przemyśle i usługach – wszędzie tam, gdzie wymagane jest wykonywanie prac z użyciem środków ochrony indywidualnej bez obciążenia oraz tam gdzie zastosowanie środków ochrony indywidualnej jest wymagane z powodu niemożliwości zastosowania środków ochrony zbiorowej (np. balustrad) lub gdy środki ochrony zbiorowej pozostają w montażu.

 

Przepisy krajowe charakteryzują prace na wysokości jako prace wykonywane na wysokości powyżej 1,0 m nad powierzchnią podłogi lub ziemi. Przepisy stanowią także, że wyżej wymienione prace należą do prac szczególnie niebezpiecznych. Obecne przepisy nie regulują szczegółowo problematyki związanej z pracami na wysokości, pozostawiając tę sferę wyłącznym działaniom pracodawcy. Poza definicją prac na wysokości, w obowiązujących przepisach odnajdziemy jedynie ogólne wymagania dotyczące organizacji prac szczególnie niebezpiecznych. Dzieje się tak z powodu szybko zmieniającego się rynku pracy, stosowanych technologii i usług. Zmianom tym, co oczywiste towarzyszą coraz to nowe wyzwania związane z bezpieczeństwem osób wykonujących prace na wysokości. Obecnie zauważalne tempo pracy powoduje, że inwestorzy oraz organizatorzy prac nie wyposażają stanowisk w środki ochrony zbiorowej przed upadkiem z wysokości, skupiając się na wyłącznym stosowaniu środków ochrony indywidualnej lub pomijając stosowanie jakichkolwiek środków ochronnych. Co więcej, praca na relatywnie niewielkich wysokościach (1-3 m nad poziomem podłogi lub ziemi) powoduje największe zagrożenie wypadkiem związanym z upadkiem z wysokości, co ma odzwierciedlenie w statystykach Głównego Urzędu Statystycznego. Rosnące obecnie wymagania powodują m.in. większą presję czasu i jego skrócenie na wykonanie zadania, co w konsekwencji będzie wymagać dalszego udoskonalania technik asekuracji osób wykonujących prace na wysokości. Regulacja tego typu czynności za pomocą rozporządzeń jest trudna do realizacji ze względu m.in. na  rozwój stosowanych środków ochrony indywidualnej, zmienność czynności wykonywanych przez osoby wykonujące prace na wysokości oraz zmiany technologii. Ponadto na rynku występuje olbrzymia dostępność środków ochrony indywidualnej, jednak samo posiadanie tychże środków bez wiedzy dotyczącej zasad ich stosowania, świadomości zagrożenia związanego z działaniem praw fizyki na ciało ludzkie podczas spadania i ewentualnego uderzenia o powierzchnię, nie wystarczy. Dlatego też kwalifikacja ta tworzy warunki do poprawy bezpieczeństwa pracy i zmniejszenia ponoszenia ryzyka zawodowego podczas wykonywania rozlicznych prac związanych z przebywaniem na wysokości i stosowaniem środków ochrony indywidualnej przed upadkiem z wysokości.

Rozwój niektórych dziedzin gospodarki i dynamika wzrostu zapotrzebowania  na różnego rodzaju prace na wysokości, powoduje wzrost zatrudniania osób, które dotychczas nie miały doświadczenia z tego rodzaju pracą jak i stosowaniem środków ochrony indywidualnej. Proponowana kwalifikacja ma na celu dać sposobność na przygotowanie  i potwierdzenie umiejętności tych osób do wykonywania prac w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami, ale także, a może przede wszystkim na stosowanie zasad bezpieczeństwa rozumianych jako niepisane literą prawa reguły wynikające z doświadczenia zawodowego (instruktorów), praw fizyki i techniki, etc. Kolejna zasadność wprowadzenia kwalifikacji to unifikacja języka stosowanego podczas wykonywania prac na wysokości ze stosowaną nomenklaturą fachową, a przez to umiejętność rozumienia przez pracownika  zapisów instrukcji obsługi środków ochrony indywidualnej oraz poleceń wydawanych przez nadzorującego prace. 

Kwalifikacja wychodzi również naprzeciw potrzebom społecznym. Według Europejskiej  Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy koszty wypadków przy pracy w Europie to 476 mld euro co stanowi 3,3% europejskiego PKB [4]. W Polsce koszty wypadków przy pracy szacuje się na 17 – 24 mld złotych rocznie. Są to koszty związane z  leczeniem i rehabilitacją, wypłacanymi zasiłkami i odszkodowaniami, przestojami w pracy, etc. Tyle wskazują liczby, natomiast niebagatelne znaczenie mają koszty jakimi są: zubożenie rodzin osób ulegających upadkowi z wysokości, co do zasady z ciężkimi skutkami zdrowotnymi lub śmiercią,  a przez to utrata całości lub części środków do życia (w Polsce pracownicy zatrudnieni na stanowiskach robotniczych są bardzo często jedynymi żywicielami rodziny). Poświęcenie własnych planów życiowych przez członków rodziny ze względu na konieczność zapewnienia opieki osobie, która jest niezdolna do samodzielnej egzystencji w wyniku doznanych obrażeń.